Pişman olurum ağlarken sildiğim göz yaşlarımdan.
Üzülürüm israftan elimi yüzümü silmekten kağıtlara.
Fakat atacak yol yordam yoktur ağlamak dışında,
Bu birikmiş, ve kırılgan olduğunca acı duyguları.

İsyanlarım sessizdir benim, bir küçük kasabada,
Küçük bir işletmenin önündeki kaldırımı sahiplenir,
Ve ağlayarak bütünleşmekle son bulur varlığım.

Hislerim yağmur olup yağar üzerime, içim kanar
Karton duvarlarım ise erir üstüme, çöker boğar beni.
Parçalanırım hislerimin bana açtığı yolda, yaram kanar.
Bir ışık ararım, o ışık elimi yakar küserim zamana.

Boğulduğum his yağmurunda, duygularıma hiç
Ama hiç istemeyeceğim kadar tutsak ve muhtaç
Yapamam, dileyemem daha da merhamet, kırılırım
Yeni bir duvar malzemesi ararım kendime, sağlam

Duaları kullanırım, bilmediğim şeyden istek
Ummadığım yerden ise bir kılıç kesiği yerim,
Yaramın kanaması durmadan yeni bir yaram,
Yeni parçalarım olur, toparlayamam, çarparım

İçimde bir savaş çıkar, kız kulesi gözetmen,
Galata ise hapis olur bana, gardiyan hislerim
Yağmura karşı çıkamaz düşüncelerim, korkar.
Dayanamaz dahada yalnızlığa içimdeki kuşlar.

Kanatları kırık, göçe mecbur, umuda yoksun
Her akşam hislerimle beslediğim kuşlarım
Tek tek ölür, ellerimde yetiştirdiğim o kuşlar.
Yas olur içim dışımda beyaza, benden uzak olan beyaza.