Özgürlük

Pişman olurum ağlarken sildiğim göz yaşlarımdan. Üzülürüm israftan elimi yüzümü silmekten kağıtlara. Fakat atacak yol yordam yoktur ağlamak dışında, Bu birikmiş, ve kırılgan olduğunca acı duyguları. İsyanlarım sessizdir benim, bir küçük kasabada, Küçük bir işletmenin önündeki kaldırımı sahiplenir, Ve ağlayarak bütünleşmekle son bulur varlığım. Hislerim yağmur olup yağar üzerime, içim kanar Karton duvarlarım ise erir üstüme, çöker boğar beni. Parçalanırım hislerimin bana açtığı yolda, yaram kanar. Bir ışık ararım, o ışık elimi yakar küserim zamana. Boğulduğum his yağmurunda, duygularıma hiç Ama hiç istemeyeceğim kadar tutsak ve muhtaç Yapamam, dileyemem daha da merhamet, kırılırım Yeni bir duvar malzemesi ararım kendime, sağlam Duaları kullanırım, bilmediğim şeyden istek Ummadığım yerden ise bir kılıç kesiği yerim, Yaramın kanaması durmadan yeni bir yaram, Yeni parçalarım olur, toparlayamam, çarparım İçimde bir savaş çıkar, kız kulesi gözetmen, Galata ise hapis olur bana, gardiyan hislerim Yağmura karşı çıkamaz düşüncelerim, korkar. Dayanamaz dahada yalnızlığa içimdeki kuşlar. Kanatları kırık, göçe mecbur, umuda yoksun Her akşam hislerimle beslediğim kuşlarım Tek tek ölür, ellerimde yetiştirdiğim o kuşlar. Yas olur içim dışımda beyaza, benden uzak olan beyaza.