Aradığım maviliği, her gece daldığım,
Masanın yan tarafındaki boşlukta buldum.
Her dalışımda bir kaç insan öldü içimde,
Tanrıları ise ben, reenkarnasyon uygun gördük.

Sürekli aynı iki kişi, farklı kalıplar farklı düşünceler.
Onlara bir dert, benden hallice, hala çözemediler.
Gözlerimde her ikisinin de aynı karede ölüşü,
Kulağımda ise geride kalanlardan ağlama çınları.

Zor ki, bir beyaz kadar siyahın içinde mavi olmak,
Narin ve hissedilmeden, o soğuğa dalmak.
Gözler mühürlü bu denizde, dil suskun fakat
Hele beyin, işte oradan umutsuzluklar, hatıralar.